Hikayat Musafir Si Pengembara...

Alam ciptaanNya sungguh indah dan luas...

masihkah kau ingat betapa sukarnya kita nak bertemu...
setahun sekali sudah dikira bernasib baik bagiku...
tp aku hatiku masih lagi mahu untuk terus mencintaimu...
walau kau jauh beribu batu...

kini...
aku kurang yakini...
tentang cintamu terhadap diriku ini...
kau terus sunyi menyepi...
tinggalkan aku bersendiri...

penat lelah...
itulah ungkapan yang mampu kuluahkan...
pada kudratku yang lemah...
apalah ertinya sayang jika kasih tidak utuh...
umpama ranting-ranting yang rapuh dan mudah patah...
aku mampu pasrah...
berduka dan pasrah tanpa arah...
hidup makin parah...

~mfm10~

0 comments: